Ақын өлеңдері жинағы ✍️

Маң далада арқар тұр маңыраған,
Маңыраған тым жақын әні маған.
Жадылаған сананы сағымға еріп,
Өтіп барам адамдай танымаған.

Маң, далалық арқардың мүсіні бұл,
Тас тұғырдың толассыз тұсы дүбір.
Мен арқар боп маңырап жыр төгер ем,
Маңдайыма жазбаса кісі ғұмыр!

Жапырақтан өрнек сап қошқар мүйіз,
Аңыраған араны – басталды күз.
Ақ боз үйдің туралған туырлығы –
Жазылмайтын жарама басқан киіз.

Жазылмайтын жараға киіз басқан,
Ем дарымай, қан саулар тыйылмастан.
Кісікиік боп кеттік қалаға еніп,
Тағы тағдыр маңдайға бұйырмастан.

Жаңылдық па сыңар жол соқпақтардан,
Қақтан қашып көнеге көп қақталған,
Қайран менің, Сарыарқам, арқарлары
Тас мүсін боп – жүрегі тоқтап қалған.

Арман асқақ, болғанмен мақсат биік,
Өз сорымыз – тағдырдан татсақ күйік.
Күңіреніп күй болып кетер ме екен,
Арқадағы ақырғы ақсақ киік...