29.10.2021
  120


Автор: Нұржан Қуантайұлы

Мөлдір таң

Көзiм суретке түсiрдi
Жазғы таңның мөлдiрiн.
...Көңiлдегi құсымды
Үркiттi де келдi кiм...

Кiм келдi екен, қарашы,
Нұр ма, жыр ма,
Желiк пе...
Сезiмiмнiң жарасын

Емдеймiн деп келiп пе...
Таң – ғаламат адал-ау!
Түсiнбеймiз,
Әй, бекер...
Таңы таза адам-ау,

Жан тазасы қайда екен?...
...Жарық келдi тығылмай.
Күн жарықтық ол да асық:
Балға батқан шыбындай
Кiрпiктерiн зорға ашып.

Күншығыс жақ түрiлiп,
Мамыражай үн тұрды.
Жаным соны ұғынып
Жас сәбише ұмтылды.

Ендi жетем дегенде
Қанат жайып желкенi,
Күн өрмелеп төбеге! –
...Мөлдiр таңның өлгенi...





Пікір жазу