28.10.2021
  163


Автор: Зайда Елғондинова

Астафираллаһ!

Астафираллаһ!
Сендер мені жалықтырдыңдар!
Сезімі жоқ судағы балық қылдыңдар!
Бұл күпіршілік пе, әлде, адасу ма екен?
Тұнжырамаймын, тыншышы,
Тұңғиығыңа тартпай, қарасу бекер.

Жан бүтін. Іншаллаһ. Қанша мұңайсаң да, жан жарылмайды.
Қара түн. Өмірдің қап-қара қанжарындай-ды.
Қап-қара қанжар, тек жүрегіме сілтелуде,
Өмір мен тағдыр. Махаббат пен қоштасу,
Тірі өлік болып күн кешу.

Бәріне, бәріне мені әрбір өткен күн телуде.
Жүрегім, сен шыда. Сабыр қыл. Сыр берме.
Жаңа күнді көргенде күле қара күнде елге.
Қалған өміріңді ақсүйек бекзаттарша түгесуің керек,
Сол үшін ақтық демің қалғанша күресуің керек.

Тәңірім! Күл түсіндей болып аспан жұлдыздары оңып барады,
Жүрегім мұздап, ал жаным тоңып барады.
Ей, Алла! Іңгәлаған жаныма әлдиіңді бер,
О, ғарыш! Тербетші мені, қалғиын да мен.

Өмір қандай суық!
Махаббат жоқ.
Көкірегім босап қалды.
Ол кетті. Мен қалдым.
Бар мен жоқ.
Көңірсіген кексе ошақ қалды.




Пікір жазу