28.10.2021
  140


Автор: Зайда Елғондинова

Жан түсінбес, жан түсінбес сөйлеммін

Жан түсінбес, жан түсінбес сөйлеммін,
Жақсыларды жақсы мәңгі көргенмін.
Мына жарық дүниеге мен бар ғой,
Жапырақпен сөйлесуге келгенмін.

Таңға жуық тамылжиды тал-дарақ,
Жел желпиді жапырақты майдалап.
Жапырақтар, сарғаймаңдар мен құсап,
Күннің көзі жылытады аймалап.

Өздеріңе жетеді үнсіз жан үнім,
Аймалайды бір сендерді жалыным.
Жапырақтар, өздеріңмен мен мәңгі,
Бөлісемін дүниенің жарығын.

Бір сендерсіз бос өмірім, бос ғалам,
Аспан ғана өмір бойы қосқан ән.
Жапырақтар, жасылдарым мәңгілік,
Айналайын ерініңнен қоштаған.

Жүрегімде сезімнен де мұң басым,
Жапырақтар, жасылдарым, мұңдасым.
Жан-жүрегім саябырсып баратса,
Оятыңдар, жасыл әнім тынбасын.




Пікір жазу