Сазыңды шал, сазыңды, өнер берсе
Сазыңды шал, сазыңды, өнер берсе,
Көкірегімнің жұлдызы көнергенше.
Мен соңыңнан қалмаймын ей, махаббат,
Мен сендікпін, сендікпін өле-өлгенше!
Жүрегімнің елеме қабарғанын,
Шашымның да елеме ағарғанын.
Мен соңыңнан еремін диуана боп,
Ұмытамын мұң барын, ажал барын.
Жұлдызшы едім, жанын мұң зерделеген,
Пері болдым ақ жүзін перделеген.
Азаптан да, ажалдан қорықпаймын,
Атағыма сай болам пенде деген.
Бір сен үшін тас басам, теңіз кешем,
Тозақтан да табылам сен іздесең.
Тақ пен бақтың бұл маған керегі жоқ,
Адасамын, адастыр, өмір кешем.
Тәж-Махаллға апаршы сүйеп керім,
Кемсеңдесін, кемсеңде, иектерім.
Ғашықтықтан жүрегім құсқа айналып,
Сары далада шашылсын сүйектерім!
Қарамадың сен маған, амал қанша,
Жатырқама, жалт қара сазарғанша.
Махаббатсыз күн кешу қорқынышты,
Қорқынышты емес-ау ажал да онша.
Жатырқайды бұл күнде жасқап та Ай, Күн,
Ертегіге айналған асқақ қайғым!
Егделіктен, қарттықтан өлмес үшін,
Сенің махаббатыңнан бас тартпаймын!