28.10.2021
  97


Автор: Абзал Бөкен

Штанга

/Толағай Илья Илинге/

Қыран көзі қашандағы қияда,
Ұран кезі жата алаймын ұяда.
Уақыттың зілмауырын көтертер
Өмір де бір – үлкен Олимпиада.

Безбенге еріп табағына толмайтын,
Көзбен көріп, не ұстауға болмайтын
Мезгіл атты зілтемірдің салмағы
Шын темірден шоң екені болды айқын.

Сом уақыт ырқымды алып иықтан,
Сол уақыт күкімді алды миықтан.
Салдыратып білегімді білем жүк,
Жүрегімде қалған сынды ұйып қан.

Жүзіме сап әжім атты жыраны,
Жүйткіп өткен жылдар бұған кінәлі.
Жастығымды жайпап өткен пәлекет
Қарттығымды қаусатқалы тұр, әне.

Салмағынан сүйек балқып, ет еріп,
Жеті тіріліп, кем дегенде жеті өліп
Алтын медаль алмасам да алқынам,
Атан тартпас жылдар жүгін көтеріп.

Қарпи ұстап,
Қан жұқтырып көбеме
Күндерімді асырамын төбеме.
Тонна-тонна уақыттың қасында
Төрт жүз, бес жүз кило деген немене?!

Аман болса асқар тауым – алты алаш,
Арқауынан ажырамас арқа, бас.
Алқынысын елге Ильин арнаса,
Халқым үшін менікі де жанталас.

Өмір жүгін – қажет етер күш, талғам
кездерім жоқ көтеруден тыс қалған.
Темір түссе, түзей жатар.
Не болмақ
түсіп кетсе менің мезгіл-штангам?!




Пікір жазу