25.10.2021
  147


Автор: Әмірхан Балқыбек

Екі ұшты тағдыр

Әкеме

Тiршiлiкке бейiмi жоқ ұлыңа,
Қазiр сенде болып жүр-ау аз өкпе.
Кiтап алып қаламақы пұлына
Екi-үш жырым басылғалы газетке.
Бала кездегi өлеңнен

Айтушы ең Омар Хаямды,
Оқушы ең жырын жатқа да.
Деушi едiң тек жыр баянды,
Басқаны, балам, мақтама.

Сағдимен сырлы мазалап,
Жәмимен жора қылып ең.
Хафиз боп бiрде ғазалдап,
Бедiл боп бiрде күлiп ең.

Ауылдың жайлы кешiнде,
Жұмекен дедiң жыр пiрi.
Сол бiр сөз әлi есiмде,
Есiмде әлi жүр тiрi.

Ақыннан елге қалары
Екi-үш жыр дедiң болғаны.
Жыр жазғын нөпiр қаралы –
Қалғаны соның жолдары.

Екi-үш жыр... жаздым, жазбадым?
Иемiн екi жинаққа.
Ақында басқа аз ба мұң?
Екi-үш жыр... менi қиналтпа!

Жоғалмас мәңгi жарқылы,
Сендердi жазбай кетем бе!
Екi-үш жыр... ақын тағдыры –
Екi ұшты тағдыр екен де...




Пікір жазу