25.10.2021
  130


Автор: Исраил Сапарбай

Маза

Ұрлықы ұйқы дəметіп ұрғашыдан,
Қызыл-жасыл гүл тердім қыр басынан.
Күн дидары көрінді жанарынан,
Ай сəулесі себілді сырғасынан.
Ойға түстік,
Саялы сайда жаттық.
Ойнап-күлдік,
Опалы ойға баттық...
Онсегіз мың ғаламды шарлап шығып,
Алпыс екі тамырды бойлап ақтық.
Көзімізге көрінбей қала, тіпті,
Балаусаға көмілдік бала түкті.
...Көзімізді ашқанда:
Аспан, жерде
Жұлдыз тарап,
Ай сөніп,
Таң атыпты...




Пікір жазу