25.10.2021
  113


Автор: Исраил Сапарбай

Күдік

Қызығы бұл дүниенің қалмағандай,
Көңілді мұң қамайды əлдеқандай...
Атып сап ұясына қонған Күнді,
Əлдекім қанжығасын қандағандай.
Қара бұлт лездемде қанға айналып,
Көкжиек көзден ұшты шалғайланып.
Түн жайлап мынау дүйім дүниені,
Шынымен қалар ма екен жанбай жарық?..




Пікір жазу