21.10.2021
  97


Автор: Исраил Сапарбай

Ақын гүлі

Қаңтар...
Ақпан...
Қарауылдап отбасын,
Түнді ұрладым,
Сындырмадым шөп басын.
Əншейінде «əу» деспеген ағайын
Бар-жоғымды қайдан менің жоқтасын?!
Қыз бен Жігіт тəрізді екен Қыс пен Мұң,
Құжырамда құлазиды құс-көңлім.
Қоңыраулы күміс үнге елітіп,
Түн ішінде түрлі түсті түс көрдім.
Түн ішінде қасқыр ұлып Ай жаққа,
Аштық жырын əйгіледі аймаққа.
Жанталаспай,
Жаным менің жай тауып,
Таңым менің атар екен қай уақта?
Қыспағынан босана алмай қыс, қардың,
Көкті көрмей,
Көк түтінге ысталдым.
Төрт құбылам құздан бетер құрысып,
Қыздан бетер қызығымнан тыс қалдым.
Аяз сорып,
Арықтады үш айым.
Қанатым жоқ,
Қалай самғап ұшайын?
Аман болсаң, бір көрінші, Аруым,
Айналайын,
Аймалайын,
Құшайын!!!





Пікір жазу