Түрме
«Бұл өмір абақты ғой саналыға»
Мағжан
Мен күнде түрмедемін, түрмедемін,
Ұқсайды күзгі күлгін гүлге реңім.
Үміттің Үркеріне иек сүйеп,
Күдіктің үйшігінде күн көремін.
Сыныққа сына қақсам сыр жасырмай,
Бір емес, халім менің күнде осындай.
Қара түн қара киген мұңдасымдай,
Қара орман қасіреттің сұлбасындай.
Ішіне құйылғасын ақ қорғасын
Ілбиді иығымда батпан басым.
Жұмағын жұт жайлаған мына жұртта
Сыр, Аму – екі көзден аққан жасым.
Түтіні түңлігінен бұрқыраған
Түрменің іші-қапас, сырты - қамал.
Жайлайды көкіректі жəдігөй мұң
Жетімдей жеті түнде шырқыраған.
Өтпейді досқа ақылым, жатқа амалым,
Жетпейді жерде тұрып Хаққа зарым.
Ақпанның аязында үсіп-тоңып,
Аптаптың алауында қақталамын!
Пенденің құны жоқта, мұңы көпте
Үміттің ұшады екен күлі көкке!
Шіркін-ай, арман бар ма, əзіз басым
Түрмеден түсер болса қылуетке…