Ақын өлеңдері жинағы ✍️

Хамит Ерғалиевке

Қапыда оқ тигендей қарақұстан
Қан-сөлсіз жатырмысың, кəрі арыстан?!
Жапан түз,
Жайнақы жаз,
Ойнақы қыз...
Қол бұлғап қоштасқандай бəрі алыстан.
Тарпаң ең тамырында қан тасыған,
Асау ең сипатпайтын арқасынан.
Ажалға айла бар ма, айқасқанын
Шалып қап, түсіретін шалқасынан?..
Ақ көбік, асау толқын – шаш таралмай,
Жатырсың кірпік қозғап, қас қаға алмай.
Жасындай бір жарқ етіп көктен қыран
Жартасқа өзін-өзі тастағандай!..
Ешкімге иліктенбей, билік бермей,
Тобырға тосыннан кеп киліккендей –
Тоғытып топан суды, тоған бұзып,
Арнадан асып барып күй біткендей!..
Бурадай буырқанған біртуарым,
Өзіңдей жыр оқиды жұртыңа кім?
Сарайдың сарқытына сұғын салған
Талайдың іші жұмбақ, сырты мəлім...
Алланың өзі құйған мүсінді асыл
Арулап періштелер ғұсылдасын...
Арыстан атып тұрып кететіндей
Əлі де сұсың суық, мысың басым!..
Табылып таланыңа таныс, табын,
Алдыңнан шығар ма екен арыстарым?..
Мəңгілік сапарыңа сайланыпсың,
Қош, Хама...
Қош, ақ жалды Арыстаным!..