«Шеңберден шық!» немесе Мұқағали мұраты
Шеңберден шық! –
Дүние шеңберінен!
Жараспайды ақынға жерде жүрген.
Екі бірдей аяғын ербеңдетіп,
Босанбай ма бөбек те жөргегінен?!
Шеңберден шық!
Сөзімді намыс көрме.
Запыран жұтып,
Қайтесің зар ішкенде?
Кіндігінен байланған Жер-анаға
Шеңберінен шығады Ғарышкер де!
Шеңберден шық! –
Шебінен өрмекшінің.
Кімге керек шерменде шерлі өксігің?
Мен көксеген көкте бір Құдірет бар,
Сол киеден өзіңді көрмекшімін.
Шеңберден шық!
Тентек қыз, текті құрбым!
Беймəлім бір əлемге бетті бұрғын.
Оңашамен дос болмай, көрмеймісің,
Тамашамен тағы да өтті бір күн.
Шеңберден шық!
Шығып кет шектен былай!
Əдірем қалсын өлеңсіз өткен күн, ай!
Батырлардың дəу пірі – Дию болса,
Ақындардың əупірі – Көк пен Құдай!
Шеңберден шық!
Фариза, шеңберден шық!
Серік іздеп қайтесің сергелдеңсіп?
Түу биікке шарықта!
Ал сонан соң...
Екі кездей табарсың жерден меншік...
Шеңберден шық,
Фариза, шеңберден шық!