Жетісай желектері
(Жетісай педучилищесінде жеті жүз қыз оқиды)
«Бірі – Маржан,
Бірі – Тоғжан, Əйгерім..,
Ажарына арбалғандай ай, көгің,
Жетісайда жеті жүз қыз бар» – десе,
Елең етпес,
ере кетпес қай көңіл?!
Жүз құбылған жұмағына жұмбақтың
Дегбірімді,
Көз нұрымды ұрлаттым.
Ғұмырыма жететіндей нəр іздеп,
Тұнығына телегейдің шым баттым.
Сағындырған саумал лебін даланың
Сұлулыққа ауған менің жанарым!
Қас қағымда-ақ қаусайды екен қамалың,
Жеті жүздің көргеніңде жамалын!
Жүздеріңді аптап қақтап, желпи жел
Ерке күліп өтсең, еріп, елтиді ел...
Жетісайдың қызыл-жасыл желегі –
Жеті жүз қыз, кем емессің ЖенПИ-ден!
Жүрсек тағы жұлдыз құшып, айды арбап,
Өздеріңсіз қонар басқа қайдан бақ?
Жеті жүз қыз жеке-жеке үй болып,
Жетісайда жеті жүз той тойланбақ!
Қағылғандай несібемнен, есемнен
Қайтып барам,
Қарақтарым, есен бол.
...Қыздарының қызу шоғы екен ғой,
Жетісайым неге ыстық десем мен!