19.10.2021
  191


Автор: Исраил Сапарбай

Жылдар салып араға

Жылдар салып араға,
Өмір өтіп бара ма:
Көңіл шіркін, күздегі,
Жапырақтай сарала.
Ұйқы қашып далаға,
Салқын кірді санаға.
Түбі шикі тіршілік,
Түс көргендей бола ма...
Қамала, ой, қамала,
Хал-жайыма қарама:
Бізден де өмір қала ма,
Балалардан балаға?..
Жан жете алмас жағада,
Жалғыз шырақ жана ма? –
Сыңар құсым – шағала,
Қанатыңды сабала!
Бұлт ала, жер шола ма,
Көкейге шер тола ма.
Қызығы көп қызыл Күн,
Көкжиекке қона ма?
Жапырақ та сарала,
Атырап та сарала.
Ерікті алған бұл өмір,
Келіп қалды-ау жобаға.
Зымыстанға жоғала,
Гүлістан да сола ма?
Айналамыз қалай біз,
момақан бір молаға?..





Пікір жазу