ТАРАЗ
ХІ ҒАСЫРДАН КӨРІНІС
Қайтесің Һайям тыңдап надандарды,
Есірген айырмастан адам малды.
Одан да Тараздың жас сұлуымен,
Ойнап- күл, болған емес заман мәңгі.
ОМАР ҺАЙЯМ.
Тізбектеліп тербетіле шаң басқан,
Ұзақ жолдан, ыстық күннен жеріген.
Жібек теңдеп таңнан демін алмастан,
Шаһарға да келіп жетті керуен.
Ұзақ жолға әккі болып етті өлген,
Керуенші тежегенде ат басын.
Қақпашы да кір деп дауыс көтерген,
Айқара ашып қаланың дәу қақпасын.
Жан барма өзі керуенге қараған,
Жұрты қайда жан көрсемші көшеден.
-Омар келген елдің жанын баураған,
Тойлап жатыр халық соны кешеден.
Отырардан келген сері жастар бар,
Домбырамен күй шертіп ән салатын,
Жүсіп Балсағұн, Махмұт Қашқар бар,
Және бір күн болды Һайям қалатын.
-Сен сілейіп неғып тұрсың қарамай,
Ей, жүгермек түйеден түс келсеңші.
Сайқы мазақ түн ауғанша тарамай,
Бүгін бізді аш жатады десеңші.
-Е-е! Баеке, түгі де жоқ жабығар,
Тараз үлкен қызметші де табылар.
Анау биік ақ үйде сол имам бар,
Күң, келіні жағдай жасап шабылар,
Бегімізге төлесеңіз салығын,
Қонақтарға жайсыз ба едік сонша біз.
Сіз дұрыстап келтірсеңіз нарығын,
Бар сауық та, асхана да, моншамыз.
Һайям айтты, деп қаламыз шулап жүр,
Мәз болады күліп, қайтсін кедейің.
Біздің молда қапа соған тулап жүр,
Соны сізге менде айтып берейін.
Елге өзін көрсетеді тәкаппар,
Анау мешіт, анау бектің сарайы.
Тақсырымен сұлтанына жалтақтар,
Ол сорлы да қу құлқынның малайы.
-Мына өлеңді айтқан адам оттапты,
-О, баеке, өйтіп бекер шатпаңыз.
Ел естісе көрсетеді тоқпақты,
Тараздасыз, тек сабырлық сақтаңыз.