Ақын өлеңдері жинағы ✍️

Көзiң сенiң — шаркесе шарап толы,
Қайта-қайта мас қылдың, қарап, менi.
Ұшып шыққан ұядан қарлығаштай
Қасың, қалқам, қағылған қанат па едi?
Көз шараңнан мас болдым шарап ұрттап,
Көңiл шiркiн мұндайда алабұртпақ.
Жай таппады-ау жүрегiм, жай таппады-ау,
Кеудемдегi қамалға қамалып қап.
Қайран жүрек, шыға алмай қамалынан,
Шарасыздан ұрттаймын шарабыңнан.
Қалай ғана көз жазып қаламын мен
Жаутаңдаған жанары қарағымнан?
Шəркез екен шарабың, кiнə қойма,
Тарап жатыр шымырлап тұла бойға.
Өз-өзiңмен алысып отырсың-ау,
«Не болған — деп iшiңнен, — бұл ағайға?»
Көз шараңнан мас болдым шарап iшiп,
Тұла бойым, содан ба, барады ысып.
Туған айды жүзiңнен көрiп тұрып
Тырналайды iшiмдi қара күшiк…
Көргенiмнен жақсы едi-ау көрмегенiм,
Қос жанарым шым батты көлге менiң.
Ұшқынынан көзiңнiң ұрттайыншы,
Басылар ма, кiм бiлсiн, шөлдегенiм?..
Көзiң екен мөп-мөлдiр көл дегенiм,
Бұрын-соңды қалайша көрмегемiн?
Сұлулардың көзiнен «кесел» тауып,
Сұлулардың өзiмен емделемiн.
Ұрттайыншы шараптан кесеңдегi,
Болар ма екен бiрмезгiл кеселге емi?
Асқынып-ақ ауруым кеткен екен,
Кеш емдедi, қайтейiн, кеш емдедi…