15.10.2021
  255


Автор: Маралтай Райымбекұлы

Алатау

Алатау, сен де ғаріп, мен де ғаріп
Келеміз жүрекке мүң теңдеп алып.
Мен саған жыр оқиын, қасыма кел
Қайтеміз түсінбейтін елге налып.
Алатау, сен де биік, мен де биік
Қосылсақ қосылғандай шерге күйік.
Сені Күн, мені күншіл менсінбейді,
Тұрған соң табанымыз жерге тиіп.
Алатау, сен де көркем, мен де көркем,
Ботаңдай бауырыңа бас еркелесем.
Қобыздай қоңырың ем,

Қолыңа алып
Мен дайын жан сырыңды шертем десең.
Алатау, айналайын, барым — нарым
Алладан соңғы сенсің табынғаным.
Бұл қазақ сен болмасан, қайтер еді,
Өзіңсіз менің-дағы мәлім қалім.
Ақын жоқ жер бетінде мен сияқты,
Тау да жоқ бұ ғаламда сен сияқты.
Жадырап тұрайықшы беу, Алатау,
Қазасы, қайғысы жоқ ел сияқты.




Пікір жазу