Ақ тұлпарға
Ақ тұлпар әкеп сыйладың, балам,
Жүректен алғыс айтамын саған.
Есіңе алып әжем бар еді деп,
Болғаның үшін мені ойлап алаң.
Тұлпарың ғажап тұлпар-ақ екен,
Түйір мең жоқ-ау бойында бөтен.
Құйрығын тігіп, аспанға атылып,
Көзінен жүзік өтердей бекем.
Делдиіп танау, жалтылдап кезі,
Бабына келген жарау-ақ өзі.
Болат тұяқтар опырып жерді,
Күш қайнап бойда бұрқаған кезі.
Желменен ойнап, желбіреп жалы,
Жүйрікті сұлу мүсіннен таны.
Дегендей көздің жауын алады
Тасып тұр бойда құлпырып қаны.
Құйғытып келеді даланы турап,
Шаң қалып жатыр соңында будақ.
Жалынын жастық жаныммен сезіп
Мен тұрмын ойда көзімді сулап.
Тұлпар — ол символ сыйғызған бәрін —
Бойына күш һәм қабілет-дарын
Тоғысқан биік парасаттылық,
Қасиеттіліктің танытқан нәнін.
Құрметің қабыл. Рақмет, Ернар.
Тұлпарың сынды өзінде бір Нар.
Ізгі жүректі нарлығын үшін
Әмісе жебеп Алла өзі қолдар, Әумин!
16.11.2001 жыл.