30.09.2021
  144


Автор: Тұрсынхан Әбдірахманова

Жақындарыма

Пана болып-ақ бақтым мен сендерге
Қарсы тұрып тағдырдан келген керге.
Сан еркекке алдырмай көкірегімді,
Намыстарың жібермей менмендерге.
Аға дедіңдер, аға болмадым ба?
Сенімдеріңді сенген қорладым ба?
Батыр ағаң бастатқан талайыңа
Болдым қорған — қара орның, орманың да.
Мен табылып бақтым-ау сан биіктен.
Зейіндеріңе содан не түйіп ең?
Есіл еңбек еңіреп, еңсем түсіп,
Сан қалдым ғой шыға алмай мен күйіктен.
Ойласаңдар сендерден не тілеймін,
Айтқанды істе өмірге бекі деймін.
Бойларындағы қаным қарайлатып,
Жетегінде келемін жетім ойдың.
Көптіктерін көрсетіп бақтың маған,
Белгілі ғой бәрібір барар сағаң
Тіріде адам қадірін білген бе адам,
Көз жұмған соң есіңе түсер бағам.





Пікір жазу