Елім деген ер азамат
Hұpтай Салықұлы Сабильяновқа
Пәниге адам болып келгеннен-ақ,
Қаз басып тірлік дәнін тергеннен-ақ
Өзіндік әрекетін бастайды адам
Зердеге өмір сырын өргеннен-ақ.
Біртіндеп қалыптасып көзқарасы,
Пайымы басталады өз санасы
Жеткенше дүние сырын зерделейді
Ғаламның ақтарылып әр саласы.
Ары қарай қалыптасып өзіндік ой
Тұлға боп дараланып көрсетіп бой,
Ұласып даналыққа ілгері озып,
Кей алғыр қара үзіп кетеді ғой.
Сен соны танытыпсың Желтоқсанда,
Қалың жас ел қазақ деп үн қосқанда.
Тұтатып зерделіде намыс отын,
Сестену сілкінумен ұласқанда.
Шығыпсың тәуелсіздік туын ұстап,
Тұтатып кеудеде от намыс қыстап.
Қамысты сағалап күн көріп жымда,
Бөрікті атанудың несі ұшпақ! —
Деп көшті бастапсың сен, Нұртай балам,
Бұла жас кезінде ел деп болып алаң.
Шығыпсың Жаңа алаңға ұйытқы болып,
«Кімге күл еді қазақ!» деген санаң.
Мен мұны «Жас Алаштан» оқып білдім,
Жүргенін дәл жанымда текті ұлдың.
Ұлы іске үлкен басымды ие тұрып,
Жүз көріп, алғыс деуге ниет қылдым.
Таныстым тағы талай игі ісіңмен,
Шынқожа ер бабаңның үлгісімен
Ғұмыр кеш, елім деген ер-азамат,
Танылған халқына зор ұлы ісімен.
Мен жай бір осындағы тілекші апаң,
Кім елім десе соған беріп батам,
Тілегін тілеп жүрем, игі ісін
Оңғар деп тәңіріме тіл де қатам.
06.03.2003 жыл.