Күншілге ұнай бермейді бардың ісі
Күншілге ұнай бермейді бардың ісі,
Адал, әділ бағалау — ардың ісі.
Барлық ісін дәулеттің арқасы дер,
Өткергені болса да нардың ісі.
Өз қалпына риза адам бар ма?
Бір бұтаққа қос қонбас ала қарға
Сауысқандар болады жақсыға қас,
Жарамылшы пәстереге амал бар ма!
Қанша малды жиғанмен ебін біліп,
Бай-бағылан боп қадірлі болмас жігіт,
Ел көңілі — ақ сандық, кілтін тауып,
Шықпаса өрге өнердің туын тігіп.
Алғандар коп болса да етіп машық,
Шын өнердің олардан ауылы қашық,
Жан тұшынып, санамен сезінбеген
Өнер-нәсіп бұл күнде көке жасық.
Жампаңдап жан-жағына өсек тасып,
Жүретұғын ақын бар етіп кәсіп.
Ұялмағаны әнші боп, ән де салады,
Аймағынан тұрмақ боп артып, асып.
Жүгіріп түрлі жылға өзекпенен,
Жиренбей дос та болады кәззәпенен.
Әйтеуір алда тұру бар арманы
Ойы жоқ бәсін біреу сезеді деген.