ОТАРЛЫҚТЫҢ СОҢҒЫ ЖАСЫ
Көктемсіз гүлдедім...
Баяғы сол жылдар не деген ізгі едің,
Бір ұлттың тоналған тағдыры!!!...
Саған бір көктемді іздедім...
Теңіз мұң толқыған көмейге,
Жанымнан үзілген дәтімді жерледім.
Ақ таңның қаралы тамағы,
Зарлы бір музыка төбемде ағады...
Теңізді түбінен қотарып,
Шапшыған толқындар жағаны соғады.
Дауылдан оянған толқындар,
Басылған жоқ әлі...
Сүйемін жарық күн,
Теңдікті сенен мен жаңа ұқтым...
Бостандық іздеп кеп қапасқа түсетін!...
Іш тартып ұқтырды тамұқ түн...
Еркіндік аңсаған дауылға, теңізге,
Маған да шуақ шаш алып Күн!!!
Ол нені толғайды?
Ішімде бір әуен ботадай боздайды!!!...
Шарадай әлемді шанаққа құйып –ап,
Уақыт күңіреніп қобызын қозғайды.
Ең азғын Режиссерлар...
Тарихи азалы драма...
Сомдайды...
Тапталып табанға...
Шаңырақ шағылып теңселді панамда.
Сәулелер жоғалған сақтардың қанында...
Қымбатын жоғалтқан осы бір заманда,
Кеудесін оқ тескен сарбаздар,
Бұлдырап барады санамда!...
Өкініш тілектер...
Тоқтауда үлкен бір жүректер...
Қолдары байланған қор болған арулар,
Тілдері байланған айдалды жігіттер...
Жерленіп сәулелі тірілер,
Тік басып барады өліктер...
Шошып ояндым түсімнен,
Анасын ұлы тұр көр қазып түсірген!!!...
ТАБЫТТЫ жасауда алтын мен темірден,
Кебінді тігуде үлкейген, кішірген.
Бір ХАЛЫҚ осылай тозғындап,
У толы кеселер ішілген!!!...