22.09.2021
  134


Автор: Тұрсынхан Әбдірахманова

Шабыт

Кешке дейін қағаздың ортасында көміліп
Отырамын ілгері жетелейді көп үміт.
Кейде сараң, самарқау ой кібіртік, ал кейде
Сел астында қаламын қылт-сылт қана көрініп.
Жақсы ойларым жанға азық жетелейді ілгері,
Ондай сәтте аяқты басады ойхой кім кері.
Шұқшиямын шүйіліп ақ қағаздың бетіне
Шымыр, пысық оралып тартылады жыр желі.
Шабыт шіркін аруана болса ғой пау күнде иген,
Шып-шып тершіп маңдайың көктем келіп, күн сүйген
Тәрізденіп төгіліп, риза боп өзіңе
Рақат сәт осыдан табар ма ақын жыр сүйген. 
Дүбірлі думаннан қалдық,
Дәуірлеп құрмасақ та салдық.
Жүруші ек жарқылдап топта,
Кімнен нау болды екен жарлық.





Пікір жазу