Ұлтым десем шығасың саққа жорып
Ұлтым десем шығасың саққа жорып,
Бейкүнәға күйені жақпа, қорық...
Мен намысын жоқтасам несі айып,
Көл жағасын жүрмей ме қызғыш қорып!
Қызғыш құрлы болмасам, бұл өмірге
Неге келдім сол ұлттың қызы болып?
Әр көлдің өз қызғышы болмай ма екен
Жүретұғын ен жайлап, еркін қонып!
Мен басымнан не өттім білемісің?
Көтере алмай салмағын тіреуішім
Сынып, шаңырақ шайқалып түскен талай,
Табылмаған тірі жан сүйеу үшін.
Сан асудан бірге асқам жол ұшқасып,
Қан майданға да кіргем қол ұстасып.
Қара орманын Сібірдің Надеждамен
Бірге кешкем айтам деп ойымды ашық.
Кей ұғыммен кезінде майдан ашып,
Бас қойғанмын құдама айдан ашық.
Оң аяқпен кір дегем келініме,
Жүрегімнің есігін айқара ашып.
Ғасыр асты,
көргеміз жоқ еш шай деп,
Жапсырмағың әкеліп маған қай кеп?
Шикіл сары, көзі кек немеремнің
Атын қойдым кәдімгі Қойшыбай деп.
Тырнағымның астынан кір іздеме,
Біздің достық, емес қой круиз кеме.
Байтақ далам ризық жүз ұлтқа
Сылтауратып сен жоқты кіржіңдеме!