Емханада
Іс Пір екен бұл
уақыттан өткен құзырлы?
Жетелеп алыс,
желісі ойдың түзілді
«Керме иық кесір,
бұйырмадың» деп жүретін
Бір досты көріп,
көңілім сонша бұзылды.
Мың шүкір деуші ем
кеткеніме саған бұйырмай,
Мінезін мін ғып
жүретін жарқ-жарқ құйындай.
Кесірден кісі
аулақ жүрмес пе дегенде,
«Көрер ем соны
тағдырдың қымбат сыйындай». -
Деуші еді ол,
сондай дос еді сыйға тұратын.
Сәбидей бейқам
таза еді жаны бұла тым.
Сан сала енер
тізгінін қолына үйіріп,
Талап тұлпарын
тек адалдыққа ғана бұратын.
Өтті ғой оған
өтті ғой
талай уақыт,
Уақыт пұлын, ба
болатын ылғи уақыт.
Білінбей саған
жылымдай жылжып жатып-ақ
Кетпей ме талай
тарпаң мықтыны уатып.
Кетіпті ол кімнің
өмірін көркем көктем ғып,
Мынау дүние
толған бір безер өктемдік
Ертеңге иек артумен,
күту, үмітпен
Арпалыспенен
өзі аз жылдарды өткердік.
Сол бір азамат
жүретін әзіл қайдалап,
Бұлтты білмейтін
болушы еді ашық ай қабақ.
Күндерді сол бір
түсіріп еске күлсек те,
Осы бір сөзін
айта алмай кетті қайталап.
Не бар екен бұл
уақыттан өткен құзырлы?
Жетелеп алыс,
желісі ойдың түзілді
«Қайран жастық» деп
Кенен атаны қайталап,
Жаным жабырқап,
құлазып көңілім бұзылды.
Бөсіп кеттің деспейді.
Сондықтан да қателерін
Ақтарамыз өлген соң.
Суырып ап қабірінен
Сүйреп қайта көмген соң.
Не болмаса
бойдағы бар
Күшін сарқып берген соң,
Енді ғана тыныш жатып,
Тынығар шақ келген соң.
Бұл жайында көрсін сенен
Абайсыз бір үн шығып,
Марғау кетіп, мәңгі бақи
Өтерсің, сен тұншығып...
Айтылған сөз — желден ұшқыр,
Жер түбіне жетеді
Сырыңды алып тек осы жыр
Ғасырды асып кетеді.