Қала жұртын әдет бар
Қала жұртын әдет бар
Қат дер таза ауаға.
Қолдан келген ертелеп
Шығады сол дауаға.
Сондай бір күн аланда
Ауа жұтып қоймадым,
Көп нәрсеге куә боп,
Ит туралы ойладым.
Ит дегенің ит қой,
Жаралған қора бағуға
Бөтен сыбыс естілсе,
Абалап дабыл қағуға.
Қайсыбірі сол үшін
Аталатын сақ құлақ.
Күндіз ұйықтап, түнімен
Жүгірген соң шапқылап.
Иттің орны ол күнде
Үй іргесі, қора еді.
Бүгінгі кей иттердің
Ырысы қандай мол еді.
Таңқалдырып тағдыры
Өзгеріпті, оңыпты.
Адамдармен бір тұрып,
Бірге ішетін болыпты.
Албыр-жалбыр сабалақ
Күміс қарғы киіпті.
Баламыз баспас гүл алаң
...ретхана болып тиіпті.
Ол да ауаға шығыпты,
Гүлзарда жүр тайраңдап.
Бақшаға қарай балалар
Томпаңдайды қайран қап.
Баз біреуге шәуілдеп,
Баз біреуге абалап,
Жүгіреді сабалақ
Тірсегіңді сағалап.
Зекіп қалсақ иесі
Баласындай қорғаштап...
Әуектейді аймалап,
Аларады ойқастап,
Көңіл бұрар ой тастап.
Енді бір топ бұралқы ит
Жүр көшеде зыр қағып.
Несібесін бұйырған
Одан-бұдан бір қағып.
Тойғанынан еліріп,
Үрмейді олар абалап.
Телміреді жаутаңдап
Кафелерді жағалап.
Көріп оқшау туады ой,
Пай, не қылған тағдыр зор!
Ит үлесі бұл болса,
Әділетті тауып көр!