Алыпты тауға теңейміз
Алыпты тауға теңейміз,
Биікті ғарыш деп атап,
Адамнан артық бар деме
Ендеше не үшін атақ?
Мақтаныш сезімменен
Айтқан соң өз атын атап,
Эпитет, теңеулер тіркеп,
Несіне тіземіз матап?
Түйедей атағы, даңқы
Түймедей адамдық нарқы
Көрмейтін пайдасын халқы
Жүр қуыс қайсыбір жалқы.
Достар-ау, түсінейік те,
Атақсыз кішірейіп пе?
Жүріп жәй адам кейіпте
Еңбекпен биіктейік те.
Лауазым, атақпен өсіп
Адам атымызды
Тым төмен түсірмейік те.
* * *
Көктемде күн көзінде нұр ойнайды,
Жастықтың жүрегінде сыр ойнайды.
Жұптасқан жанды-жансыз пәк дүние,
Бұл шақта ертеңіңді кім ойлайды.
Селт етпес жан бола ма көктем шақта
Кетпей ме көңіл көшіп көркем баққа.
Табысып тау тағысы, тас мажырап,
Күледі сағым сақ-сақ атырапта.
* * *
Зымырайды өмір алға,
Баяулатар құзыр қайда.
Бір қалыпта тұрар бар ма.
Бәрі өзгеріп, құбылмай ма?
Жоқ етеді құйған жауын
Шуақты гүл аймалаған.
Қара бұлтты қуар дауыл,
Көшер тұман сай-саладан.
Тағдырына әлі жеткен,
Әмір еткен айналада
Ауытқымай әділеттен,
Қалған мәңгі қайда адам.