Кактустер
Тау, төбе ме,
төмпешік пе,
саға ма,
Жол жиегі,
жыра,
биік жаға ма!
Пілдің талыс құлағынша қалқиып,
Тұнып тұрған Фигидино, Агава19.
Таңдансақ та деп не қылған көп тіптен,
Назарды ол баураған жоқ көптікпен.
Жол нұсқаушы аңызы бар, шыны бар
Кактус жайлы білгендерін жоқ бүккен.
Жанап адам бармайтұғын қасына,
Зұлымдығы жетсе дағы басына.
Тікенді, улы кактус болып тараған
Әйел бопты Агаваңыз осына.
Ақ нүктелер тұла бойға қадаған,
Айырғысыз әппақ ақық танадан.
Көрмегенін көрген жерде үлкендер
Тіпті айнымай қалады екен баладан:
Фигидино өне бойы көк тікен
Шырыны бал, жемісі оның кеп тіптен.
Ауыз тимеу күнә десіп...
жұмсалып
Жатыр айла, амал, тәсіл, еп біткен.
– Несі бар!– деп өзін батыл санаған
Тау жігітті жетіп барып жанаған,
Кері қайтты азар шегіп кактустен
Абайсызда ақ жебесін қадаған.
– Алыңыз! – деп бірін зорға аршып ап,
Бір ағайын келе жатыр аршындап...
Тілге тікен қадап алған кейбіреу
Жолар емес берсең-дағы алтындап.
Әзіл, күлкі, көңілділік маңайда...
Табиғаттың сыры жайлы мен ойда...
Түрі-түсі бірдей,
бірі жемісті,
Бірі улы,
ғажайып қой қалайда.
Екеуін де кактус деп ел атады,
Екеуіне де таң атып, күн батады.
Бір топырақтан қорек алып,
күннен нұр,
Екеуіне де жер ана боп жатады.
Табиғат-ай, құзырыңа таңданам,
Бір өзіңе тәнті, әрине, бар ғалам...
Адамдарға беру үшін әрекет
Болармысың егіз дүние таңдаған.