Ұлан асу
Неліктен аталды екен мына асу –
Тоздырған ат тұяғын «Ұлан асу!»
Созылған өркеш-өркеш тасты бұйрат,
Тік кезең түгесілмес, құлама су.
Кеш бата сай сағалап қаққан бұлан,
Жырынды жау тұмсықтан берген қылаң
Сәтінде, сәйгүлікті сайлап мініп,
Қойған ба құрметіне жортқан ұлан!
Болмаса жайбарақат жатқан елге
Жау тиіп, бас сауғалап осы белде
Шұбырып, малы-жанын сүйрей қашып
Жүргенде ат тұяғы тозды ма әлде.
Әйтпесе салтанатпен ауыл көшіп,
Тоғанақ – тоғыз, тоқсан үдере есіп,
Нар белін қайыстырып, түгесілмей
Қойған соң кетті ме екен ұлан десіп.
Әйтеуір өлке бойлап қалың жыныс,
Лебінен бой тоңазып, кеңіп тыныс...
Бүкшиіп жетелеп ап жеткізбейді
Қия жол, төзім сынар ұзақ жүріс.
Баз бір сәт ұлан десе, ұлан-ау деп,
Ойлайсың кейінгіге ұран-ау деп,
Қымбатты бұйымындай дала – тарих
Көненің көзіне ұқсап тұрады-ау деп.
Осылай ұлан асып, түрлі ой кеп,
Келеміз көңілдерді тежеп, қой деп...
Жер ана жазған хат қой оқи білсе,
Көсіліп шежіреше кетер сөйлеп.