19.09.2021
  158


Автор: Тұрсынхан Әбдірахманова

Сүйініш жыры

Копетдағгың бауырында,
Берді ағаның ауылында,
Бір ұяда жеті шынар,
Бойы сындар, басы мұнар.
Сегізінші Феруза қыз
Ел аузында еді аңыз,
Бөленіп бүр торқасына,
Жеті ағаның ортасында,
Бұлғақтаған ол нашында,
Қалай аңыз болмасын да!
Жоқ мінеки сол Ферузаш,
Жеті ағаның көзінде жас...
Десе біреу жел біледі.
Желге қарап телміреді.
Десе біреу көк біледі,
Көктен сұрап көп тіледі...
Бұған көп жыл өтіп еді,
Қыз хабарсыз кетіп еді.
Жақсылыққа «сүйінші» дер,
Ал, ағалар, сүйінші бер!
Ел аузында болған аңыз,
Сол аяулы Ферузаңыз
Жүрегінен ғазақлардың –
Ақындардың – «азаплардың,»
Жыр боп міне туды қайта
Мен сүйінші келдім айта.
Жақсылыққа «сүйінші» дер,
Ал ағалар, сүйінші бер!





Пікір жазу