Дәм
«Жоғары шық!»
дегенді үйге енгенге,
Жөргегінде бар қазақ үйренген де!
«Пай, құрауыз шықты-ау», – деп қылмысты да
Қысылады дәм ауыз тимегенге.
Ас орамал жая сап асыққанға,
Құрты, майын ұсынып қосып нанға,
Дәм татырмай үйінен шығармайды,
Риза бол деп тағы осы барға.
Барын іркіп қонаққа үйренген ел,
«Жоқ» дегенді намыс қып именген ел.
Ауыл арасы алысқа құрмет өзге,
Түстік асып, мал сояр күй келгендер.
Дастарқанның қазақта жолы басқа,
Сыйлағанға жайылар толып асқа.
Жомарттығы – Атымтай, жайсаң елім,
Сын да тақпас адамға қолы қысқа.
Сыйлы қонақ келсе егер сый өзгеше,
Бір омыртқа сыбаға сый өз десе.
Үйге келген адамға үйдей өкпе,
Айтылмайды,
айтылса, мін өзгеше.
Өмір – кітап бабалар оқығаны,
Ойлантады ғибрат ап тоқығаны,
Опасызға кек қуып жолын кеспей,
Дәм-тұзына тапсырып отырғаны.