19.09.2021
  125


Автор: Тұрсынхан Әбдірахманова

Құз

Сұр бұлт суық көк жүзін орап,
Жыл құсы – қонақ жол шеккен алыс,
Жел үрлеп үзіп үкісін тонап,
Мұңайды үнсіз ақ қайың таныс.
Ауада баяу ұшады қалқып,
Төгіліп тынбай жапырақ – жаңбыр,
Жаздағы дала жап-жасыл барқыт
Оранған бозғылт тұманға бұлдыр.
Тізеден келіп ұйысқан шалғын,
Ажары кетіп сарғайып сөнген.
Әсем шың құстың базары болған,
Көңілсіз көлге үңіліп төнген.
Түйіліп іштей, тиылып үннен,
Тұңғиық тартқан, су беті күңгірт,
Жұрттайын иен құлазып мүлдем,
Қалыпты міне, көл басы жым-жырт!
Сауығы бөлек сайраны жаздың
Қара үзіп кейін қалғандай алыс.
Сағынып жазғы күлкі, әсем назын,
Мұңайды үнсіз ақ қайың таныс.
Телміре жүріп аралап бақты
Аяндап ару келеді қайтып.
Кірпікке маржан іркіле қапты,
Не дейін оның мәнісін айтып.





Пікір жазу