Қайшылықтар
«Аспаның ашықта досың көп,
Бірі – аға, туыстай бірі – іні.
Көлеңкендей қашар, тосын кеп,
Басынды бұлт алса, бір күні».
Бұлт де, шуақ де ақ қанат
Ол қашан құлашын жая алды!
Алмай ма уақыт ноқталап,
Не бар бұл өмірде баянды?
Көктем кеп құлпырып жер үсті,
Гүл біткен алақан жайыпты...
Құз жетті, гүл кетті, ол ұшты!..
Осыған іздейміз бе айыпты?
Алыс боп жылытпай ма күн көзі?
Жетпеске санар ма жырақты!
Табиғат құбылғыш болса өзі,
Өмірден тауып көр тұрақты!
Шегі жоқ пенделік тілектер,
Қояр ма «жалықтым» дегізбей!
Ұнар ма тағдырлар бір өткел,
Күні бар, күйі бар егіздей.
Кездесіп қиындық тезіне
Тарынсаң, тамұқ қой гүл өңір.
Көпті айтып тұрмай ма өзі де,
Бір ғана берілген бұл өмір!
Басатын қай қадам қатасыз?
Таймас бақ, аумайтын мәңгі жоқ.
Болдың деп әлдекімге опасыз,
Кеюдің, достарым, мәні жоқ.