Қол
Өзіңе иілдіріп, бағындырып,
Қаттыны қасарысқан қашайсың сен!
Сөйлетіп тілсіз, мылқау қара тасты,
Қиялды шынайы іс жасайсың сен!
Өткізіп ұзақ күнді күйбеңменен
Таппайтын жаны тыным баласы үшін.
Тұтқасы тіршіліктің тәрізденген
Асырар сен адамның анасысың.
Менсініп сиыр жемес қоға-қамыс
Сен алсаң сыбызғы боп күй төгеді.
Дүниеде талғамы көп адамзаттың
Сенімен табылады бар керегі.
Жансызға жан бітірген, сән бітірген,
Сиқырдай сұлулықтың шеберісің.
Нәзіктік, ұлылықты тоғыстырып,
Дүниеге келгендейсің өнер үшін.
Сен алсаң тынбас іс жоқ орынымен,
Қалады тау қазына ғасырларға!
Адамзат қоғамына сенсіз келген,
Осынау дүниеде асыл бар ма!
Ғажайып сен жасаған сұлулықтан
Нұрланып, оттай лаулап жанады көз.
Теңіздей толқып жүрек тебіреніп,
Меруерттей ақ қағазға төгеді сөз.
Ұрпақтан-ұрпаққа өткен, бізге жеткен,
Әлемнің ажарындай ғажап ісің.
Ізгілік, ұлылықтың тәңірісіндей,
Қашаннан қызметің адам үшін.
Тұрсаң тұр ажалға ара дәрі болып,
Атылар оқ болуға көне көрме.
Қару боп, қаза әкеліп дүниеге,
Желкеге жұдырық боп төне көрме!