Ана жанын тербеген
Сен аспаған алдындағы ер, белең...
Сол еді ғой ана жанын тербеген.
Түнде оят, күндіз мейлің мазала –
Байғұс ана не күйіңе көнбеген!
Сен аспаған алдындағы өр, белең...
Сол еді ғой ана жанын, тербеген.
Мұғалім де ығыр болса өзіңнен,
Ана төзген, ана ғана ерлеген.
Сен аспаған алдындағы өр, белең...
Сол еді ғой ана жанын тербеген.
Тілек етсең қиыла кеп қолқалап,
Жері бар ма шіркін ана бермеген.
Сен аспаған алдындағы ер, белең...
Сол еді ғой ана жанын тербеген.
Сен игерсең өмірдің бір өткелін
Күміс самай сенен бұрын терлеген.
Сен аспаған алдындағы әр, белең...
Сол еді ғой ана жанын тербеген.
Немереден бұрын сүйсе әкесін
Ғазиз ана әсте оғаш кермеген.
Азайса да алдындағы өр, белең...
Өле-өлгенше ана жанын тербеген,
Қамқор ана қамыңды ойлап қамыққан
Шағында да биіктерге өрлеген.
Көңіліңе мынау байтақ даладай,
Қиналамын дәл бір теңеу таба алмай.
Жан біткеннің ізгілігі қашанда
Болса шіркін осы ғазиз анадай!