Көктем
Көктем келді:
көк шығып, жер гүлдеді,
Көкте күн мейірлене елжіреді.
Ашылған жаңа ғана жауқазынның
Бетінде ақ маржаны мөлдіреді.
Судан бу көтеріліп, сағымданып
Даланы қойғандай бір нұрға малып.
Жапырақтар самал сүйген сыбырласса,
Қостайды басын иіп гүл ырғалып.
Балалар сайды кезіп салып асыр,
Түбінен тобылғының жұлып сасыр,
Гүл қадап қалпағына, бақ-бақ үрлеп,
Көгалда сауық құрды ұлан-асыр.
Бүлдіршін жаңа туған жас қозы-лақ,
Ол да мәз күншуақта салып ойнақ.
Дәл біреу қуғандай-ақ әдейілеп,
Жүгіріп дүбір салып өтеді ойнап.
Күйбеңдеп қарт әжелер шықпай ұзап,
Ойнатып немересін жүр қызықтап,
Естілген қыр астынан еміс-еміс
Дауысын трактордың тыңдайды ұзақ.
Егіске қыр астында жұмылған жұрт,
Дегендей мақсатымды қимылдан ұқ.
Кең пейіл жомарт қазақ даласынан
Нысана – биыл тағы миллиард пұт.