15.09.2021
  153


Автор: Тұрсынхан Әбдірахманова

Жаңбыры мол гүлімнің

Жүрегімнің төріне егіп,
Өсіріп ем бір нәзік гүл.
Саған ғана қидым сеніп,
Сақта, өзімдей ұғына біл.
Күте білсең гүл құлпырар,
Сыйлар сені жұпар леппен.
Көкірегіне бұлбұл қонар,
Болар ұяң мәңгі көктем.
Нақ, төрінен жүрегіңнің
Сайла дағы орын сәнді,
Жаңбыры боп сол гүлімнің,
Жасартып өт жанып мәңгі.





Пікір жазу