15.09.2021
  153


Автор: Тұрсынхан Әбдірахманова

Сағыныш

Бөлмеме айдың төгіліп нұры
Пердені самал желпиді баяу.
Ұялап жанға сағыныш мұны
Жатырмын жалғыз мен ғана ояу.
Отымның басы құлазып мүлде,
Тәрізді орның ел көшкен алқап.
Әкеттің бәрін өзіңмен бірге,
Көңілдің кетті базары тарқап.
Жалт еткен жансыз елесте көзім,
Мақпалдай қоңыр мүлгіген түнде.
Медеуім, барым бір ғана өзің,
Оралар шаттық өзіңмен бірге.





Пікір жазу