09.09.2021
  164


Автор: Мерей Қартов

Ат үсті (Желдіқараға жеткенше)

Желдіқара
сайың да, саяңда құт
Бауырыңа
біз үшін таяу бақыт.
Төсіңе
аунап-қунап кетейінші.
Төбелмен
тура тарттым аяңдатып.


Алайын
енді бір сәт жорғалатып,
Бұдан асқан
өмірде барма бақыт,
Жазық жерде
жазылтып көсілтейін,
Төбелдің
тамшы терін сорғалатып.


Салайын
желдей енді желісіңе,
Танылған
құлын еді желісінде.
Ойын-сауық,
көкпарда сені мінсем
Еңсем
биік тұратын ел ішінде.


Етің қызды
Үдетші шабысыңды,
Жануарым
қайрашы намысыңды.
Дүбірлетіп
өткенде дала төсін,
Тұяғыңнан
дұшпанның сағы сынды.


Төбелім-ау,
жылқы жоқ сеннен асқан.
Көзге түскен,
тектісің құлын жастан.
Сүрінуге
қақың жоқ туған жерде,
Қубас та
Желдіқара жерін басқан.





Пікір жазу