05.09.2021
  156


Автор: Мағиза Құнапияқызы

КЕТІП БАРАМ

Сезім тұнық, сыр тұнық, тұнық бәрі,


Көздеріңде қалған ед тұнып нәрі.


Неше ғасыр өткенін біле алмадым,


Сен кездесіп өзімді ұмытқалы.


 


 


Мені бірақ басқалар көздейтұғын,


Махаббатқа мас болар кез дейтұғын.


Маған деген сырды олар алдыменен,


Саған айтып тұрғанын сезбейтұғын.


 


 


Қайда жүрсем назарым сенде болып,


Бірімізді біріміз емдеп едік.


Кеткендей ем ұмытып мезгілді де,


Дүниенің жатқанын дөңгеленіп.


 


 


Есімде жоқ, күлдім бе, жыладым ба,


Баттым ба екен неше рет сірә мұңға.


Қаншама күз қоштастым құстар менен,


Сенің ғана дауысың құлағымда.


 


 


Алғандайсың сен келіп көшіп маған,


Тани алмай өзімді шошып та алам.


Ойлауменен өзім боп кеткен жанды,


Мына өмірден жылыстап кетіп барам!





Пікір жазу