Сылық етерім былық етер
Ішімдікпен ауыл-үй қонып жүрген бір шаруашылық қызметкері бір күні үйіне жап-жақсы ішіп келіпті. Ол шала мас болып, қыза-қыза лепіре сөйлеп, әр сөздің басын бір шалып, өзінше сөзіне қисын, тіліне тиек іздеп отырып, бір уақытта өзінің жұбайына:
— Әй, сен байқап сөйле. Маған ретсіз ашуланба. Егер ашуымды келтіріп, намысыма тисең, «сылық етерім былық етер», — депті.
Бұл сөзді үстел басында мысықша бұғып, тыңдап отырған жеті жасар сәбиі ұғып алыпты. Ертеңінде әкесінің есі кіріп, дастархан үстінде дәм ішіп, үй ішімен мәре-сәре болып отырғанында, баласы әкесіне:
— Папа, сен кеше менің мамама енді ашуландырсаң, «сылық етерім былық етер» дедің ғой. Ол сенің не деген сөзің? — депті.
Ол сөзіне ұялып, қысылып қалған әкесі баласына:
— Ол ма ол, жай әшейін, бос сөз ғой, — деп жалтара бастапты. Ерке де шолжың баласы:
— Айт, айт деген соң айт! Ол не деген сөзің? — деп мазасын ала беріпті. Сонда мүлдем амалы таусылған әкесі:
— Мамаңа, егер енді ашуландырса, сені сабап та жіберемін деген сөзім шығар, — деп әзер-мәзер құтылыпты.
Енді бұдан үш-төрт күн өткен соң, тағы да үй ішінің бір жарастықты кезінде, әкесі баласының желкесінен ойнап түртіп қалып:
— Балам, сені мамаң неге түртеді, — десе, баласы әкесіне бұртия қарап:
— Папа, енді жай отыр, мамам мені түртпейді де, арақ та ішпейді, мені түрткен де, әнеу күні арақ ішкен де сен. Енді жай отырмасаң, менің де «сылық етерім былық етер», — депті.
Бұл сөзіне әкесі мен шешесі қосыла күліп:
— Ол сенің не деген сөзің? — десе.
— Бұл мені ызаландырма. Егер, енді ызаландыра берсең, сыныққа сылтау іздеп бақырып, жылап жіберемін деген сөзім, — депті.