26.08.2021
  217


Автор: Қазақ халық ауыз әдебиеті

Қу мен аңқау

Бір қу мал ұрлауға келіп, қолға түсіп қалады. Қойшы оны құлағынан ұстап, үйіне қарай сүйрейді.


— Ей, айналайын, құлағымнан сүйресең сүйре, мұрнымнан сүйрей көрме, — дейді қу.


Аңқау қойшы мұның жанды жері мұрны екен деп, құлағын қоя беріп, қуды мұрнынан жетелейді. Қу басын сілкіп қалады. Аңқаудың қолынан мұрын бұлт етіп шығып кетеді.





Пікір жазу