Қожаның саудасы
Бірде Қожаға әйелі:
— Таңертеңнен кешке дейін үйде сарылып отыра бересің, жалқаусың, шөп басын сындырмайсың, басқалардың еркегі құсап бір пайдалы кәсіппен шұғылданбаймысың? — деп ренжісе керек.
Әйелінің сөзі қамшы болып тиген қожа, «не кәсіп етсем екен» деп әрі ойланып, бері ойланып, ақыры дәрі-дәрмек сатуды кәсіп етейін деген тоқтамға келеді.
Қожа базар алаңында алдына бір қап күлді төгіп қойып, бір шымшым алып, қағазға орап:
— Тышқан улайтын дәрі алыңдар, — деп өткен-кеткенге құлақ қағыс етіп қойып, отыра береді. Біреу сатып алмақшы болып, бұ дәріні қалай пайдаланудың жолын сұрайды.
— Тышқанды ұстап алыңыз да, құйрығынан ұстап тұрып, жерге қатты соғып қалыңыз. Сонсоң, тырп ете алмай қалған кезде, аузы мен мұрнына мына дәріні сепсеңіз болғаны, сеспей қатады, — дейді Қожа.
Ана кісі ақырып:
— Сөз-ақ екен! Жарықтығым-ау, тышқанды ұстап алсам, сенің дәріңсіз-ақ өлтірмеймін бе? — дейді.
Сонда Қожа:
— Маған дәрі алғаның керек, ал тышқанды қалай өлтірсең, олай өлтір, ол өз жұмысың, — депті.