20.08.2021
  112


Автор: Қазақ халық ауыз әдебиеті

Бозбала

Дүния-ау өте шығар, ай-дай, ебелектеп,
Құрбыжан, сөз айтамын, ой-дай,
саған ептеп-а-ой.
Сыртыңнан талай құрбың, ой-дай,
жүрген шығар,
Сәуірдің боз бұлтындай, ой-дай,
төңіректеп-а-ой.

Қайырмасы:
Сарыарқада сары дала,
Қызды ауылға барғанда.
Қаңқылдайды қаздар-ай,
Қырындайды бозбала-ай.
О-ай! Бозбала-ау, бозбала-ау,
Саған қарап жымияды да-ау,
қыз бала-ау.

Дүние өте шығар қудай парлап,
Кетпейді өтерінде сірә, жарлап.
Замандас қатар өскен құрбым едің,
Көңілді көтерейік күліп-ойнап.

Қайырмасы:
Сарыарқада сары дала,
Қызды ауылға барғанда.
Қаңқылдайды қаздар-ай,
Қырындайды бозбала-ай.
О-ай! Бозбала-ау, бозбала-ау,
Саған қарап жымияды да-ау,
қыз бала-ау.





Пікір жазу