13.08.2021
  466


Автор: Қанипа Бұғыбаева

Кимешек

Замана сырын ақтарып,
Өмірден өзге күй көксеп.
Музейде тұрсың сақталып,
Сарғайған сары кимешек.
Өңіңнен көріп қайғы ізін,
Тамшы жас көзге іркемін.
Білмеймін, кеше қай қыздың,
Бұлт болып басын бүркедің.
Өңірің жаспен боялған,
Бере алман ол бір күнге есеп.
Білмеймін, кеше қай арман,
Басына салды кимешек.
Өткенде менің қалды есем,
Өмірім толы ұшқынға.
Бір жүректен әлде сен,
Ақ бұлт болып ұштың ба?
* * *
Сырлы еді сондағы түн қандай,
Ақ мұнар арайға ұласып.
Алматы, қалғып бір тұрғандай,
Көздерін бір жұмып, бір ашып.
Күміс шық орнайды жағама,
Кең көше, жалтыр мұз көк тайғақ.
Сөнбейтін басына бағана,
Қойғандай үміттен от байлап.
Қараймыз маңайға қызығып,
Санаймыз көктегі жұлдызды.
Төменнен өрлеген, көп шамдар,
Қаққандай жерге от қазық.





Пікір жазу