Тағылар тригонометриясының бір формуласы
Желінде қара күздің,
Тағысы құла түздің.
Жемтігін іздеп алыстан,
Келеді жалғыз бүгін.
Әр қырға бір шығып,
Даусын созып бір ұлып.
Жүрген еді бұл тағы,
Көп күннен бері ашығып.
Дүлей дауыл шартарап,
Алысқа көзін қадап.
Әр қырға бір шығып,
Отырады шабын жалап.
Жемтігін іздеп жүр әлі,
Қалмай оның амалы.
Көзі шалды бір кезде,
Алыстан бір қараны.
Көзін алмай қарадан,
Орындалғандай бір арман.
Тура тартты сол жаққа,
Аштықтан белі бұралған.
Көлденееңдеп жолға шыға,
Кез болсам деп жолаушыға.
Қара басып бұл қасқыр,
Кез болды бір аңшыға.
Сөйтіп, бұл тағыны қара басты,
Аңшыны көріп тұра қашты.
Аңшының да аты жүйрік екен,
Екеуі екі бірдей қырдан асты.
Болғанмен, екеуі де қанша мықты,
Дегенмен, тағыны аштық жықты.
Қара күзде құла түзде,
Мылтық ашты жаңғырықты.
Қос тірсегінен оқ тиіп,
Қасқыр отыр шоқиып.
Жерге аққан қаны,
Қалуда тез ұйып.
Аңшы келді тез жетіп,
Тұзағын салды түзетіп.
Кері қайтты ауылға,
Тірідей тағыны сүйретіп.
Құтылуға тағы күш қылады,
Қашам деп, әйтеуір ышқынады.
Қара күзде, құла түзді,
Жаңғырықтырды оның ащы зары.
Аңшы келді ауылға жетіп,
Арқанмен тағыны сүйретіп.
Ортасында жүр ауылдың,
Тірі әкелгенін мақтан етіп.
Керек етпей тағының терісін де,
Талатты ауылдың иттеріне.
Бұл аңшы бұл тағыны,
Салды осымен ит өлімге.
Қанталап жанарлары,
Кек болып аққан қаны.
Ойлап жатыр ішінен,
Ұрпағым алар деп кегімді әлі.
Зымырап жылдар өтті талай,
Бәрі де өзгермей бұрынғыдай,
Қоймайды екен бәрібір тағылар,
Қастық қылсақ, әйтеуір кегін алмай.
Желінде қара күздің,
Желінде құла түздің
Қой бағып жүр жас бала,
Айдалада жалғыз бүгін.
Апыр-топыр бола қалды кенет бірден,
Тағылар тап берді бар екпінмен.
Бір тағы келіп жас баланың,
Тістеп өтті тірсегі мен білегінен.
Ашылған жаңа гүлі,
Қалғанмен бала тірі.
Сол баланың мәңгілікке,
Келмеді сөйлеуге тілі.
Өткенін ойлап мұңаяды,
Дірілдеп кейде қол-аяғы.
Немересі еді жас бала,
Сол аңшының баяғы.
Түс көріп, ойлап табу,
Тағылар үшін неткен қару.
Тағылаардың бұл формуласы,
Ата-баба кегін алу.