Алғашқы қар
Терезені ызғар болып қақты кеп,
Бұрқасындатқан дүниені ақ түтек.
Төр алдында малдасын құрып атам отыр,
«Тұр балам, қыс келіп қапты» - деп.
«Қыс келді» - деп ойнайтұғын қар атысып,
Күресіп құлайтұғын жерді құшып.
Шанасын іздеп інім жүр,
Сырғанайтын қырдан сайға құстай ұшып.
Тыңдамай кетті інім сырғанауға,
Шанасын сүйретіп омбы қарға.
Шанасымен сырғанай алмай әлек болған,
Ұқсамайды ол жауранға.
Бұл қар толастар емес қайдам бүгін,
Қарын кұреп жүрмін үй маңының.
Ініммен бірге қар атыссам ба екен деймін,
Тоңғанына қарамай қол-аяғымның.
Ақ ұлпа аспаннан төгіледі,
Ашқан жолым қайтадан көміледі.
Шақырып бала кезім қыр жаққа,
Қолын бұлғап тұрғандай боп көрінеді.
Жердің беті ақ ұлпа, ақ мамық,
Ойнап жүр балалар қырда шаттанып.
Қаһарлы қыстың алғашқы қарын,
Балалар жүр осылай қарсы алып.