Ана арудың бойында балам кетіп барады
Ана арудың бойында балам кетіп барады,
Жанарында әкемнің заман кетіп барады.
Алысуға дұшпанмен күннен күнге, бауырым,
Шамам кетіп барады.
Толқын, толқын, толқын боп қазақ өтіп барады,
Қазағымды қорлаған мазақ өтіп барады.
Жұмақ емес даламды тозақ етіп барады.
Өлгеніңде көзіңе құмы тұрып қалады.
Дәстүрім мен салттарым ұмытылып барады,
Күннен күнге қайтейін, төзім бітіп барады,
Жетесізге айтуға сөзім бітіп барады.
Сұлулыққа лап етер сезім бітіп барады,
Ойнап күлер бал дәурен кезім бітіп барады.
Жүрегінде шалдардың ғалам кетіп барады,
Мойнымда, ескі дос, жалаң кетіп барады.
Осылай да осылай дәурен өтіп барады,
Қадекеңдей асылым – әулием өтіп барады.
Ойлап тұрсаң жаныңнан бәрі кетіп қалады.
Сондықтан да көңілім қаралы ғой қаралы.
Ұғар менің мұңымды елді ойлаған саналы,
Қайран менің жүрегім жаралы ғой, жаралы.