05.08.2021
  217


Автор: Есенғали Раушанов

Жүзім әлі піскен жоқ

Жүзім әлі піскен жоқ,
Жапырағы түскен жоқ,
Жүзім шәрбат ішкем жоқ, маспын бірақ.
Қырық дарбаза құлыбын аштым бір-ақ,
Тау жоқ біздің далада, неге ендеше
Тасқын құлап келеді, тасты ұрғылап.
Шәрбат ішкім келеді бір отырып,
Жылап алғым келеді күле тұрып.
Сенен асқан сұлу жоқ бұл далада,
Шырын, Ләйлі дегендер – кіл өтірік.
Тола ма екен сонша ерте жидек, тегі,
Қайда тартып барады сүйреп мені?
Ақылы аздау жаз болды сол жылғы жаз,
Неге бұлай тез пісті түйнектері?!
Көп жыл өтті...көпшіл де, саяқ та емен,
Өзімді-өзім мүжимін, аяп келем.
...Жүзім әлі піспей тұрғаны,
Жапырағы түспей тұрғаны,
Жүзім шарап ішпей тұрғаным,
Жақсы еді ғой, жақсы еді, әй, әттеген...





Пікір жазу